San Juan del Sur

Zondag 13 mei 2018

"Onze tweede dag SJDS en zeker niet de minste:  Sunday Funday! Iedere zondag is er de hele middag happy hour aan het strand. Bier voor één euro en twee sangria voor de prijs van één. Ook zouden we onze vriend Hector hier ontmoeten. Hij stuurde ons iedere ochtend en avond een update van de situatie op Ometepe en adviseerde ons waar mogelijk. Ontzettend fijn, aangezien het enige nieuws dat er te vinden was over de protesten in het Spaans was. Om hem te bedanken trakteerden wij hem op een Toña en namen we er uiteraard zelf ook één. De hele dag hadden we lekker gezwommen in de zee, gezond op het strand en rondgestruind door de kleine straatjes. Het waren twee erg leuke dagen en het werd alleen maar leuker toen we het nieuws te horen kregen dat Hector onze reis naar Ometepe mogelijk kon maken. Hoe was nog een grote verrassing, maar dat risico durfden we wel aan. Tassen pakken en op naar bed. Met een paar biertjes en sangria achter onze kiezen sliepen we die nacht als een roosje." 

Maandag 14 mei 2018

"Ometepe here we come! Omdat het rond een uur of 18.00 donker is zijn we vroeg moe, maar ook vroeg wakker. Die ochtend liepen we bepakt en wel richting de chickenbus die ons naar Rivas zou brengen. Voor poging twee. Voor $2 dollar dit keer, i.p.v. de $10 per persoon van Hector ;) Aangekomen in de haven zagen we Hector alweer zijn zaakjes regelen. Ook voor ons regelde hij de heen- en terugweg naar de haven op Ometepe en een gids voor het beklimmen van de vulkaan 'Maderas'. De boot naar Ometepe duurde een uurtje en op de boot ontmoetten we Harry. Een Britse jongen van 19, die net geslaagd was op de middelbare school. Ik denk dat hij blij moest zijn dat hij ons op dat moment ontmoette. De tocht naar ons hostel was namelijk alles behalve rustig en veilig. De taxichauffeur stond ons al op te wachten met een papiertje met Sander's naam erop in zijn handen. Om de roadblocks te ontwijken zou hij ons naar een andere auto brengen, die ons vervolgens verder over het eiland zou vervoeren. De wegen waren slecht. Iedere weg waarvan je dacht, dat gaat nooit passen, die gingen we in. Smalle zandwegen waar bomen de halve weg blokkeerde.. Ik was zo blij dat het mijn auto niet was. Ergens achteraf op een zandweg stonden twee mannen ons op te wachten. De mannen konden geen Engels, dus er werd niet gecommuniceerd. De taxichauffeur maakte een bijna onmogelijke draai met de auto en gebaarde dat we moesten uitstappen. Daar stonden we dan, samen met Harry en drie wild vreemde Nicaraguaanse mannen in the middle of nowhere. Er werd gewezen, de tassen werden uit de auto getild en daaruit moesten we opmaken dat de nieuwe man de 'nieuwe' taxichauffeur was.  Vol ongeloof keken we elkaar aan en Harry.. Harry was alleen maar foto’s aan het maken. Ik keek Sander aan met de slappe lach als gevolg. Dit kon natuurlijk alleen weer ons overkomen.

We dachten dat we de ergste wegen wel gehad hadden, maar tijdens de tweede rit begon de pret pas echt. Gaten in wegen, heuvels die bijna bergen waren, alles zijn we tegen gekomen en alles kreeg de chauffeur voor elkaar. En wij? Wij keken vol ongeloof toe. Bijna 2,5 uur later kwamen we aan bij ons hostel. Met vele foto’s rijker, een verwonderde blik en stoffige tassen checkten we in bij La Encanta Garden Hostel. Het hostel was uitgestorven, maar dat was niet gek gezien de route die wij hadden moeten nemen om er te komen. Het uitzicht vanuit het hostel was prachtig. De vulkaan stond in onze achtertuin en overal waar we keken zagen we hem. Het was liefde op het eerste gezicht.

Door de lange rit was het al laat in de middag en begonnen onze buikjes aardig te rommelen. We liepen naar het gebied dat er op maps.me uitzag als een leuke straat met diverse eettentjes. Het grappige echter aan maps.me is dat ze iedere container met een bordje “Food” meetellen als restaurant. Er was namelijk niets te beleven. Toeristen waren er niet te vinden en we moesten ons best doen om een restaurantje te vinden. Toen we een bordje “pizza” zagen waren we dan ook blij verrast. En toen er keuze was uit vier soorten, nog veel meer.