Ibiza

Toen we om 10.00 uur op het vliegveld landden, bedekten grijs gekleurde wolken de lucht boven ons.  Het was de afgelopen week slecht weer geweest. Zo slecht dat zelfs de straten waren overstroomt. Iets waar wij natuurlijk niet op hoopten. We liepen via de 'departure hall' naar de grote parkeerplaats, waar tientallen autoverhuurders de concurrentiestrijd met elkaar aan gingen. De shuttle van onze maatschappij reed de parkeerplaats op, alsof hij aanvoelde dat we waren gearriveerd. Binnen 10 minuten zaten we in onze Nissan Micra en scheurden we richting Ibiza stad. Hoewel we nog niet konden inchecken in ons appartement, besloten we geen minuut van onze tijd te verspillen. Na het parkeren van ons scheurijzer, liepen we verwachtingsvol de haven van Ibiza stad binnen waar grote witte, luxueuze jachten zich aftekenden tegen de lucht. Een lucht die inmiddels strak blauw was geworden. De één nog groter dan de andere en de ander nog luxer dan de een. We namen plaats op een terras met uitzicht over de boten, zodat we nog even konden dromen hoe het zou zijn als wij van één van de vele boten de sleutel bezaten. Na de lunch liepen we de trappen op naar het oude gedeelte van de stad: Dalt Vila. Een must-see volgens Google en na de wandeling, ook zeker volgens ons. Vanaf de hoge stadsmuren heb je perfect uitzicht over de haven en de pittoreske huisjes geven je de authentieke sfeer die je verwacht van Spanje.  Via de kleine straatjes met typische winkeltjes liepen we terug naar onze auto. Linnen blouses, kanten wit gekleurde jurken, vel gekleurde armbandjes en boohoo schoentjes. Een walhalla voor iedere vrouw die de zomer toelacht. 

Toen de klok 2 uur sloeg, liepen we de receptie van ons hotel in Saint Antonio, Appartementos Rita, binnen. Achter de balie verscheen een Spaanse schone, met krullend donker haar en een glimlach van oor tot oor. Lichtelijk verbaast vroeg ze of we een koppel waren, alsof ze wat anders had verwacht. “Sander is een mannen naam en Tanja een vrouwelijke?” vroeg ze lachend. Ze excuseerde zichzelf en stond erop dat de kamer die we geboekt hadden werd omgezet naar een luxere kamer met een dubbel bed. Waar wij natuurlijk geen nee op zeiden. Het appartement was perfect. Ruim, schoon en van alle gemakken voorzien. Dé perfecte uitvalbasis voor onze 4 dagen Ibiza.  Terwijl de twee enkele bedden geprepareerd werden tot een groot king size bed, informeerde de Spaanse schone ons met alle aanraders van het eiland. Te beginnen met een hippiemarkt in Sant Joan die tot 16.00 uur duurde. Gevolgd door een ‘percussie concert’ op het strand Benirràs.  Het einde van de middag kwam al inzicht en na een snelle opfrisbeurt besloten we toch een half uurtje te rijden richting Sant Joan. De auto beschikte niet over een gps, waardoor mijn kaartlees-skills meteen op de proef werden gesteld. Na een paar kleine omleidingen, arriveerden we op de markt waar de kooplieden al druk bezig waren met het afbreken van de kraampjes. Helaas. Misschien toch de volgende keer een auto met gps-systeem huren.. Hoewel de kraampjes langzamerhand verdwenen, proefden we maar al te goed de sfeer, die je van Ibiza verwacht. Op een stenen trap onder een kerk zaten meerdere verwilderde hippies te genieten van de avondzon, een cerveza en elkaar. Ze werden omgeven door een walm van gerookte wiet en hun blote voeten versmolten op het warme asfalt. We namen plaats op een eenvoudig, maar daardoor niet minder gezellig terrasje, recht tegenover de trap. Waar we een uur lang kennismaakten met het authentieke Ibiza. Na een drankje of twee vervolgen we onze weg naar Benirràs. We hadden geen idee wat we konden verwachten, maar toen we achteraan sloten in een file, werd de verwachting geschept... 

Vooraan in de rij keerde auto na auto zich om en toen wij eindelijk vooraan in de rij stonden, vertelde de, in een veiligheidsvest gehulde, parkeerwachter dat de parkeerplaats vol was en we naar een parkeerplaats in de buurt konden rijden, van waar een bus naar het strand reed. Een bord met diezelfde tekst, aan het begin van de weg, had een hoop tijd én personeel gescheeld, maar ach.. waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan?!  Een tip voor als je dus ooit op zondag het strand Benirràs wilt bezoeken: rijd direct naar de gratis parkeerplaats: Sa Plana waar je voor ongeveer 7 euro, met zijn tweeën de bus pakt (retour) naar het strand. 
Een strand met leuke eettentjes en hippe marktjes, waar rond zonsondergang een groep hippies hun percussie tevoorschijn tovert en omgeven wordt door een paar honderd toeschouwers, die op blote voeten de zon onder danst. En natuurlijk dansten en klapten ook wij, houterige Nederlanders, met ze mee! 
Het was een lange dag geweest, dus de frisse lakens en de airco waren meer dan welkom, toen we in de avonduren op ons bed neerploften. Het ultieme vakantie gevoel: het geen wekker hoeven zetten, was weer een feit en als een blok vielen we in slaap.  

Maandag 16 september 2019

De zon manoeuvreerde zich door de kieren van  onze slaapkamerdeur en uitgerust openden we onze ogen. Klaar voor een nieuwe dag en klaar om het eiland verder te verkennen.  Na een lange vakantie is een gewoonlijke vraag of je alweer gewend bent aan het ‘normale’ leven. En klagen we dat we weer veel te snel in het ritme van de dag worden meegetrokken. Die ochtend liepen we na het ontbijt richting onze geparkeerde auto, ons afvragend hoe laat het was en op welke dag we leefden. We hadden geen idee. We beseften ons dat hoe snel je went aan het haastige bestaan, je ook went aan de rust van een vakantie. We hadden het gevoel al dagen weg te zijn en waren geen moment bezig met de waan van de dag. We gingen in één dag van alles moeten, naar alles mag! 
Op internet had ik gelezen over een verlaten discotheek, Le festival Club,  die ten tijde van de recessie failliet was gegaan. Een plek waar nadien vele kunstenaars hun expressie uitten met wonderschone en kleurrijke graffiti. Een plek waar ik als fotografie-liefhebber mijn ogen uitkeek. Het ene fotogenieke hoekje na het andere en als wannabe Doutzen Kroes paradeerde ik door de vervallen ruïne. Met Sander als steun en toeverlaat, want vóór ieder model staat een doorgewinterde fotograaf met passie voor het vak. Of gewoon een liefhebbende partner die zichzelf wegcijfert en zich een camera in de hand laat drukken. Al moet ik wel zeggen dat mijn hobby aanstekelijk werkt en zelfs Sander, die er eerst niets van moest hebben, zich tegenwoordig flitsend door een dag kan verplaatsen. 
Na Le Festival reden we door, verder naar het Oosten van het eiland. Richting het eiland Es Vedra; één van de drie magnetisch plekken op de aarde. Het onbewoonde eiland ligt in beschermt natuurgebied en bestaat uit een combinatie van kalksteen en een hoge concentratie aan mineralen en metalen. Hierdoor ontstaat er een sterk magnetisch veld , waardoor zelfs kompassen beginnen te tollen.  Vanaf het look out point heb je goed zicht op de rots van 400 meter hoog, die zich laat omgeven door 50 tinten blauw. De lucht, het water.. ze kleuren intens.  Aan dat laatste waren we wel toe. En bij Cala d’hort namen we onze eerste verfrissende duik. Een mooie baai, waar op het strand twee dames een modeshow liepen, in de hoop enkele van de kledingstukken te verkopen. Terwijl Sander lag te lezen, keek ik kostelijk naar de mooie wit gekleurde kanten jurken die door de wind langs de slanke lichamen van de Spaanse dames wapperden. Tot Sander’s genoegen hadden we geen contant geld op zak, wat ik dus ook niet kon uitgeven. Het bleef bij ‘kijken, kijken. Niet kopen’. 

Na Cala d'hort reden we door naar Cala Bassa; een populair strand met kraakhelder water en een uitgestrekt zandstrand, waar we onze huidjes kleurden aan de zon. Na het strand reden we, via de Lidl, terug naar ons appartement. De Lidl voelde vertrouwd, maar de Spaanse elementen maakten deze uitvoering toch iets leuker dan die van thuis. Het is heerlijk om rond te struinen in een supermarkt in het buitenland, omdat alles toch net weer iets anders is en je opzoek kan naar producten die ze thuis niet verkopen. Dat is waarom wij het totaal geen straf vinden om op een vakantie minimaal één keer voor onszelf te koken. Iets wat we die avond dan ook deden.  Na onze eigen bereide maaltijd liepen we, de met kroegen en café's  gevulde straten van Saint Antonio door, richting de haven. De geur van alcohol hing tussen de gebouwen en hier en daar stond nog een verdwaald glas gevuld met een onbekende vloeistof. Saint Antonio is voor de Engelsen een heus stap-oord. Overdag is er niets van te merken, maar wanneer de zon achter de horizon verdwijnt ontwaken ze als een stel Dracula’s uit een diepe slaap. Klaar om als nachtbrakers de straten onveilig te maken en alles te doen waar hun ouders niet op hopen. Onder het genot van een kannetje Sangria en een voortreffelijke Oreo cheese cake keken we naar hoe de meute zich had opgedirkt voor een goed avondje stappen. Ik droeg een maxi jurk met groen gekleurde bladeren en een diepe split tot net boven mijn knieën. Een tropische jurk, waar ik mij normaliter best vrouwelijk en sexy in voel. Maar op dat moment voelde ik mijzelf niets meer dan een oud wijf in een lange jurk. Terwijl de Engelse dames in de meest kleine strings en neonkleurige jurkjes het straatbeeld vulden, legden wij nog een kaartje neer. Een lekker degelijk potje kaarten. Precies dat, waar een oud wijf goed in is! 

Dinsdag 17 september 2019

Ibiza kan een hele goede plek zijn om iedere avond een ander wild feestje mee te pakken, maar het kan ook een eiland zijn waar je tot rust komt en geniet van de schoonheid van de natuur. Het eiland heeft echt voor ieder wat wils. Of je het nou bezoekt met je familie, je partner of een gezellig stel vrienden.  Ik ben ervan overtuigd dat in welke samenstelling dan ook, Ibiza de perfecte uitvalbasis is voor een heerlijke tijd. 

Een eiland gelegen onder Ibiza is Formentera. Het kleine zusje van Ibiza, dat op ongeveer 6 km afstand ligt. Meerdere mensen hadden het ons aangeraden, dus verwachtingsvol liepen we die ochtend met onze snorkels, badlakens en zwemkleding naar de haven. We hadden online geen tickets gereserveerd, dus verzekerd van een plekje waren we niet. Onder het mom ‘als het lukt is het geluk en anders is het ook niet erg’ sloten we achteraan in de rij bij de ticketbalie. Er waren meerdere aanbieders. Van snelle luxe ferries tot goedkopere kleine boten. Zo verschillend als de boten zijn, waren ook de prijzen. Wij kozen voor de goedkopere optie: Aqua bus, die overigens prima te doen was. Na een uurtje meerden we aan in de haven van Formentera. Op de pier stond Anna ons al op te wachten. We hadden bij het boeken van de boottocht een tweetal fietsjes gehuurd, waarmee we over het eiland konden crossen. Anna bracht ons naar een balie 10 minuten verderop, waarna we door een andere man naar een naast gelegen straat werden begeleid. Na een half uur en 4 personeelsleden verder, kregen we onze turquoise fietsjes met mandjes en trapten we hem aan. 

De zon brandde en daar waar de verwachting was dat het een rustig fietsritje werd viel dat, bij mij in ieder geval, flink tegen. De heuvels waren hoog en de afstanden net iets te ver om het op een relaxte manier af te leggen. Lichtelijk geïrriteerd bromde ik al een paar keer naar mijn mister positivo, die nog steeds vrolijk om zich heen keek. Achteraf was een scooter een betere optie geweest, maar na de acceptatie van het feit dat we die niet hadden, fietste ook ik vrolijk verder. De eerste baai waar we een tussenstop namen was er één die niet benoemd stond op de kaart, maar die daardoor niet minder bijzonder was. Een afgelegen baai, waar een handje vol mensen zich onderdompelde in het golvende water. De meeste naakt, want dat is iets waar je op Ibiza en Formentera niet onderuit kan. Blote borsten en bungelende piemels. Het strand wordt er mee overgoten. Wat dat betreft kennen de Spaanse mensen totaal geen schaamte en beach-tennissen ze er op los terwijl hun geslachtsdelen vrolijk zwieren in de wind. Af en toe loopt er een toeriste tussen die, wanneer ze uit de zee wandelt , iets te veel haar best doet om haar voorgevel te bedekken.. en op dat moment weet je: ‘Zij is op vakantie’. Wij Nederlanders zijn toch een tikkeltje preutser op dat gebied. 

Na de afgelegen baai, fietsten we door naar Cala en Baster wederom een rustige baai, die werd omgeven door grotten.  Echt goed zwemmen konden we er niet. We hadden geen waterschoentjes meegenomen, die op Ibiza wel een echte aanrader zijn. Al vonden we er bij de branding wel de nodige verkoeling. Na Cala en Baster vervolgden we onze weg naar het noorden van het eiland waar twee stranden op loopafstand van elkaar liggen, namelijk Platja de les Illetes en Platja de Llevant. Het was eind van de middag en de zon begon steeds meer te verdwijnen achter de bewolking, waardoor het na een duik fris aanvoelde. Om 20.00 uur ging onze boot terug en met vochtige en klamme zwemkleding namen we dit keer binnen plaats op de boot. Het was flink afgekoeld en we hadden geen vestje meegenomen. Wat we wel hadden meegenomen was een pakje kaarten, die we gelukkig vrijwel altijd mee hebben om de tijd te doden. Terwijl iedereen op de boot languit op de tafels lag en zichzelf probeerde wakker te houden, speelden wij een potje dickhead. Voordat we het wisten arriveerden we in de haven van Ibiza-stad en konden we op zoek naar onze geparkeerde auto. 

Woensdag 18 september 2019

Parkeren op Ibiza is een behoorlijke uitdaging. De vele auto’s of de weinige parkeerplaatsen maken het iedere keer weer een zoektocht naar een geschikt plekje. Een parkeerplaats met een blauw streep is betaald, een parkeerplaats met een gele streep is verboden en de parkeerplaatsen zonden kleuraanduiding zijn moeilijk te vinden. Al zijn dat degene die je moet hebben. De eenrichtingswegen maken het een doolhof. Wanneer je in een zijweg een vrije plek ziet, maar je er niet in mag, hoop je dat tegen de tijd dat je het blokje om bent gereden, de plek nog vrij is. Dit was helaas niet altijd het geval. Uiteindelijk is het ons iedere keer gelukt een plek te vinden, al duurde het de ene keer wat langer dan de andere..

Op Ibiza zijn vele leuke hippie marktjes. Ze vinden plaats op standaard dagen. Dus als je er een wilt bezoeken zal je op internet moeten zoeken welke plaats vindt tijdens jouw vakantiedagen. Op zaterdag is Las Dalias, maar aangezien wij er niet op een zaterdag waren gingen wij woensdag naar de markt in Punta Arabi. Waar de hippiemarkt zondag in Sant Joan erg traditioneel en compact was, is de markt op  Punta Arabi commercieel en groot. Daardoor niet minder leuk, maar wel iets om rekening mee te houden. Wanneer je er je verwachting op aan past valt het reuze mee, maar je kan de koppen tellen en je loopt als een ware polonaise over de markt. Op de markt vind je vele kraampjes met hele mooie sieraden, dromenvangers, kleding en andere materialen. Er hangt een leuk sfeertje en het is er heerlijk om er te verdwalen. 

Bij het gebrek van een gps-systeem in onze auto, reizen we het eiland over met een kaart in onze hand. Like the good old times. De wegen op Ibiza zijn goed en doordat er enkele hoofdwegen zijn, die je gemakkelijk over het eiland leiden, is het zelfs voor een amateur kaartlezer als ik goed te doen! 

Door de drukte op de hippiemarkt en de zon die vrij uit kon stralen sijpelde de zweetdruppeltjes over onze voorhoofden. Na een bescheiden aankoop (ik heb me ingehouden) kropen we lichtelijk oververhit terug in de auto, om ons door de airco te laten begroeten. Ibiza is goed te bereizen met scooter, maar er was niets heerlijker dan na een hete wandeling terug te keren bij de airco. Die ons tot het volgende strand, koele lucht toe blies. 

Na de hippiemarkt reden we naar Aqua blanca, een lang gerekt strand, waar je als je iets verder links of rechts door de branding loopt, je de hordes mensen achter je laat.  Ibiza kent tientallen stranden en baaien, met allemaal hun eigen charmes. De één met een zandstrand, de andere met steentjes. De een ontzettend druk, de ander rustig afgelegen. Die dag bezochten we ook Cala d’en Serra, een klein baaitje, voor een leuke tussenstop en Cala Xarraca, een knusse baai met een onwijs mooie droom villa op de nabijgelegen rots.  Het was een heerlijke dag!  

De vier dagen vlogen voorbij, maar doordat we van ieder moment genoten leek de tijd soms ook stil te staan. We hadden makkelijk nog weken kunnen blijven, want op Ibiza is echt genoeg te beleven, maar ook voor vier dagen is Ibiza zeker de moeite waard! Wij hebben in ieder geval al besloten dat we op een dag, opnieuw een ticket boeken..