Negombo

Vrijdag 1 november 2019

De hoeveelheid tuktuks op Sri Lanka staat gelijk aan de hoeveelheid fietsen in Nederland. Je wordt er mee doodgegooid. Soms zelfs letterlijk, aangezien ze op Sri Lanka aan de andere kant van de weg rijden en oversteken soms op goed geluk gaat.  Voor een paar euro brengen ze je met een tuktuk van de ene kant van de stad naar de andere. Daar valt niet tegen op te lopen. Veel van de toeristen slaan Colombo en Negombo over wanneer ze op Sri Lanka zijn. En hoewel het in onze ogen ook geen memorabele bestemmingen zijn, is het voor een dagje toch de moeite waard. Niet alleen om even te bekomen van de vliegreis, maar ook om alvast kennis te maken met de Sri Lankaanse cultuur. We reden met de tuktuk langs de Dutch Canal en de Sint Antonius kerk; mijn beste vrind die ik toespreek, als ik weer eens iets kwijt ben... Daarna maakten we een wandeling over de bekende fish market. Een langgerekt strand vol gedroogde vis, gesorteerd per soort. Van tonijn, tot aan de manta en van de barracuda tot vele kleine sardientjes. Allemaal drie dagen gedroogd aan de zon en klaar om gegeten te worden. Verrassend genoeg stonk het er niet, maar echt uitnodigen tot eten deed het ook niet. De Sri Lankanen smullen ervan, maar wij prefereerden toch liever een ander hapje. Bij het restaurant om de hoek van ons hotel bestelde ik in de avond een portie fried noodles en Sander een heerlijke portie krab. Hij kwam er al snel achter dat de chemisch roze surimi van de sushitent niet te vergelijken is met de twee complete krabben die op zijn bord verschenen. Tezamen met een soort notenkraker en een ijzeren spatel. De maaltijd werd een hele belevenis en toen zelfs de bediening voor moest doen hoe je een krab ontdoet van zijn poten, kon ik mijn lach niet meer inhouden. Gelukkig voor Sander was mijn portie genoeg voor twee personen en kon hij na zijn summiere maaltijd doorgaan met die van mij. Onder het genot van ons eerste Lion biertje, waarvan de kleinste versie al één liter was, zagen we hoe de straten van Negombo donker kleurden. In het donker probeerden we onze weg terug naar het hotel te vinden, om aldaar weer onder onze wit gekleurde, gewaardeerde dekens te eindigen.